Girardon (François), een Fransch beeldhouwer, geboren te Troyes in 1630, was een leerling van François Auguier, maar hij overtrof weldra zijn meester. Hij leverde vooral eene menigte kunstgewrochten aan Lodewijk XIV, en na den dood van Lebrun (1690) werd hem het bestuur opgedragen over de beeldhouwers, die voor den Koning werkzaam waren. Hij behaalde de overwinning op zijn mededinger Pierre Puget, die ongetwijfeld grooter talenten bezat, en zijn stijl bleef de heerschende. Girardon is niet vrij van de gemanierdheid van zijne school, maar zijne uitvoering is zuiverder dan die van velen zijner tijdgenooten.
Hij wachtte zich voor de gemaaktheid van Bernini, en wij ontwaren in zijne grootere eenvoudigheid de navolging der Ouden. Behalve vele borstbeelden, leverde hij het beroemde, maar tijdens de Omwenteling vernielde ruiterstandbeeld van Lodewijk XIV voor het Vendôme-plein. Het prachtig praalgraf voor Richelieu, door hem vervaardigd, is echter nog altijd in de kerk der Sorbonne aanwezig. Gedeeltelijk door hem zelven ten tijde van Lebrun, gedeeltelijk onder zijn toezigt zijn de meeste beeldhouwwerken te Versailles vervaardigd. Van deze zijn „De schaking van Prosérpina” en „Het bad van Apollo” het merkwaardigst. Hij overleed als directeur en kanselier der Académie op den 1sten September 1715.
