Een Zwitsersch generaal, werd geboren te Constanz den 15den September 1787, legde zich in het bijzonder toe op de wiskunde, bezocht na de vereeniging van Genève met het Fransche Keizerrijk de Polytechnische school, werd in 1809 genie-officier en woonde de veldtogten van Napoleon bij.
In 1815 werd hij kapitein en onderscheidde zich door de versterking en verdediging van Grenoble. Toen Genève weder deel uitmaakte van Zwitserland, werd hij in 1827 bevorderd tot kolonel bij den Zwitserschen generalen staf; in 1831 tot chef en kort daarna tot kolonel-kwartiermeester. Vooral maakte hij zich verdienstelijk als directeur van de militaire school te Thun en door zijne topografische opmeting van Zwitserland, waaraan de voortreffelijke „Topographische Karte der Schweiz (1842—1865 , 25 bladen)” haar ontstaan te danken heeft. In 1846 werd hij als generaal aan het hoofd van het Zwitsersche leger geplaatst, om den Sonderbund (zie onder Zwitserland) te vernietigen; hij toonde zich bij uitnemendheid geschikt voor die gewigtige betrekking, zoodat de regéring hem een eeresabel en 40000 francs ten geschenke zond. Zijne geboorteplaats schonk hem een stuk grond, terwijl de stad Bern en het kanton Tessino hem het eereburgerschap aanboden.
Hij zorgde ijverig voor de deugdelijkheid van het leger zonder zich veel met de staatkundige partijschap te bemoeijen. Intusschen behoorde hij steeds tot de gematigd-conservatieve partij en verloor daardoor in 1848 bij de radicalen te Genève veel van zijne populariteit. De Bondsraad belastte hem meermalen met belangrijke zendingen naar Napoleon III, en toen in 1856 een oorlog met Pruissen dreigde wegens Neufchâtel, was Dufour weder bestemd tot opperbevelhebber van het Zwitsersche leger. Hij schreef onder anderen: „Mémoire sur l’artillerie des anciens et sur celle du moyenâge (1840)”, — „Mémorial pour les travaux de guerre (1820)”, — „De la fortification permanente (2de uitgave 1850)”, — en „Lehrbuch der Taktik für Officiere aller Waffen (1842).”
