Dómino-spel is de naam van een gezelschapsspel, dat met platte, langwerpig-vierkante steenen (van ivoor, been of ebbenhout) gespeeld wordt. Die steenen zijn aan de ééne zijde alle gelijk, en elke steen is aan de keerzijde in 2 gelijke afdeelingen verdeeld. Op die afdeelingen vindt men óf niets óf dergelijke oogen als op dobbelsteenen.
De eerste dominosteen heeft twee blanke afdeelingen, — de tweede eene blanke afdeeling en eene afdeeling metéén oog, — de derde eene blanke afdeeling en eene afdeeling met twee oogen, — voorts heeft men steenen, wier ééne afdeeling één, en wier andere ook één oog draagt, enz. Zoo zijn alle cijfers van 0 tot 6 gecombineerd met elk van deze cijfers, zoodat eindelijk de hoogste steen op iedere afdeeling 6 oogen telt (de dubbele zes).
Om te spelen, legt men al de steenen met de gelijke zijden naar boven, zoodat men ze niet kan onderscheiden. Elk der spelers neemt, nadat de steenen door elkaar geschoven zijn, een zeker aantal. Wie den hoogsten dubbelen steen heeft zet het eerst uit. Zijn buurman ter linkerhand zet er een steen bij aan, namelijk een, die op één der 2 afdeelingen hetzelfde aantal oogen draagt, als men op elk der afdeelingen van den uitgezetten steen aanschouwt. Heeft hij zulk een steen niet, dan haalt hij van de overige steenen telkens eene naar zich toe (vischt), totdat hij er een heeft,—en zoo gaat het rond. Wie het eerst al zijn steenen kwijt is, heeft het spel gewonnen: hij is domino (heer).
Wij merken nog op, dat degene, die niet kan bijzetten, zijne beurt laat voorbijgaan, zoodra er geene overgeblevene steenen meer zijn. Kan op ’t laatst soms niemand meer bijzetten, dan is hij de winner, die de minste oogen op al zijne niet-geplaatste steenen overhoudt. Dit spel heeft zich in de eerste helft der voorgaande eeuw uit Italië in Frankrijk en voorts noord- en oostwaarts verspreid. Het behoort vooral te Venetië, Milaan en Parijs tot de geliefkoosde spelen, en vereischt — inzonderheid wanneer het door 3 personen gespeeld wordt, — veel overleg en berekening. Dóminowhist wordt door 4 personen gespeeld, — en wij merken eindelijk nog op, dat er dómino-steenen bestaan met veel meer oogen, alsmede, dat men ook andere soorten van dómino-spelen heeft bedacht.
