William Cowder, een Engelsch dichter, werd geboren den 15den November 1731 te Berkhampstead in het graafschap Hertford.
Hij bezat een vlug verstand en een gevoelig hart, maar was zóó menschenschuw, dat hij van de begeerlijke betrekking van secretaris van het Hoogerhuis, waartoe hij benoemd was, afstand deed voordat hij ze had aanvaard. Zijne groote gevoeligheid was oorzaak, dat hij door het ernstig bepeinzen van het leerstuk der verkiezing en verwerping tot krankzinnigheid verviel, zoodat hij naar een gesticht werd gebragt, waar hij echter allengs herstelde.
In 1767 vestigde hij zich te Olney in de woning van den rector Morley Unwin, waar hij den vriendschappelijken omgang genoot van den godsdienstleeraar Newton, die dergelijke gevoelens koesterde als de dichter. Deze vertaalde hier geestelijke liederen en ging er onder godsdienstige gemoedsbezwaren diep gebogen. Eerst in 1778 kwam hij die eenigzins te boven, en in 1782 gaf hij een bundel gedichten uit, wier dweepzieke toon echter weinig beviel.
Omstreeks dien tijd kwam hij in kennis met de edele en geestige lady Austin, en de toespraak van deze werkte weldadig op zijn gemoed. Nu schreef hij de ballade „John Gilpin” en het leerdicht „The task (1785)”, die grooten bijval vonden.
Zijne zwaarmoedigheid keerde echter gedurig terug. Wél vervaardigde hij, om zich te verstrooijen, eene vertaling van de „Ilias” en van de „Odyssee”, doch hij verloor gaandeweg zijne krachten, zoodat hij den 25sten April 1800 overleed.
Hij mag beschouwd worden als de grondlegger van eene nieuwe nationale dichtkunst in Engeland, daar hij haar bevrijdde van den Franschen kluister. Zijne gedichten zijn bij herhaling uitgegeven, en zijne levensgeschiedenis werd zoowel door Hasley al door Taylor bewerkt.
