Colletta (Piétro), minister van Oorlog te Napels, werd aldaar geboren den 23sten Januarij 1775, legde zich in zijne jeugd vooral toe op de wiskunde en nam op 21-jarigen leeftijd dienst bij de artillerie. Zijne staatkundige bemoeiingen tijdens de Fransche heerschappij waren oorzaak, dat hij na den terugkeer der Bourbons in den kerker geworpen werd, doch na het herkrijgen zijner vrijheid ontving hij eene aanstelling als civiel-ingenieur. Toen Joseph Bonaparte koning van Napels werd, trad Colletta weder in krijgsdienst en onderscheidde zich bij de belegering van Gaéta, bij het bezetten van Calabrië en bij de verovering van Capri zoozeer, dat Joachim Murat hem in 1808 tot intendant van Calabrië en in 1812 tot directeur-generaal van bruggen en wegen benoemde. In 1813 werd hij chef van het geniewezen bij het leger, in 1814 staatsraad, en in 1815 streed hij tegen de indringende Oostenrijkers aan de Panaro en onderteekende hij de capitulatie van Casalanza.
De Bourbons handhaafden den bekwamen man in zijne betrekking. Na het uitbarsten der revolutie in 1820 herstelde hij als bevelvoerend generaal de orde op Sicilië. De Oostenrijksche tusschenkomst riep hem naar Napels terug, waar hij inmiddels tot minister van Oorlog benoemd was. Doch de zaak der constitutie leed de nederlaag, zoodat men hem als staatsgevangene naar het kasteel St. Elmo bragt en vervolgens naar Brünn in Moravië in ballingschap verwees. Later ontving hij verlof, om zich te Florence te vestigen, waar hij den llden November 1831 overleed, nadat hij er zijn voortreffelijk geschiedwerk „Storia del reame di Napoli dal 1734 sino al 1825 (1834, 2 dln en later bij herhaling)” had opgesteld.
