Closen (Karl, vrijheer von), een Beijersch staatsman, geboren te Zweibrücken in 1786, studeerde te München, te Weenen en te Landshut, en was vervolgens bij afwisseling als officier in krijgsdienst en in burgerlijke staatsbetrekkingen werkzaam. In 1819 werd hij afgevaardigd naar den Landdag, en na den dood van Maximiliaan Jozef (1825) volgde hij zijne geliefkoosde neiging en wijdde zich aan den landbouw. In 1828 was zijne oppositie tegen de regéring op den Landdag zóó hevig, dat hij in 1831 geen verlof kon bekomen om dien bij te wonen. Kort vóór de zamenkomst van den Landdag van 1833 werd hij door de regéring beschuldigd van het misdrijf, dat hij een misdadig gedicht van dr.
Grosze had helpen verspreiden, en eerst in 1840 werd hij vrijgesproken. Hij besteedde zijn vrijen tijd aan wetenschappelijke reizen in Frankrijk en Engeland en aan het bijwonen van congressen. Na zijne vrijspraak werd hij weder naar de Kamer afgevaardigd, en schaarde zich aan de zijde der constitutioneel-monarchalen. Die rigting volgde hij ook bij de volksbeweging van het jaar 1848. Wél behoorde hij tot de leden van het Parlement te Frankfort, doch hij woonde er slechts weinige zittingen bij, daar koning Maximiliaan II hem tot gezant bij den Bond benoemde. Na de aftreding van het Beijersche Maart-ministérie werd hij staatsraad in buitengewone dienst en vervolgens belast met eene buitengewone zending naar Olmütz. Hij overleed den 19den September 1856, een paar geschriften nalatende, te weten: „Bemerkungen über einige Paragraphen des Verfassungentwurfs mit besonderer Rücksicht auf die Verhältniss Oesterreichs zu Deutschland (1848)”, en „Die Armee als militärische Bildungsanstalt der Nation (1850)”.
