Chromium-oxyde of chroom-oxyde is eene chromiumverbinding, die in de natuur als chromium-oker voorkomt, maar ook kunstmatig bereid wordt en dan den naam draagt van chromium-groen. Men heeft het in harde, donkere kristallen en ook wel in een groen poeder. Men bereidt het uit chroomzuur kwik-zilver-oxydule, uit chroomzuur kalium, met salmiak of met kool.
Bij witgloeihitte ontstaan uit rood chroomzuur kalium veelkleurige chroom-oxyde-blaadjes. Bijzonder fraai chroom-oxyde verkrijgt men door verwarming van dubbel-chroomzure ammonia en volgens Liebig door het verwarmen van chroom-chloride. Gegloeid chroom-oxyde is onoplosbaar in zuren en gaat bij gloeijing met alkaliën of salpeter in chroomzuur over. Men gebruikt chromium-oxyde bij het vervaardigen van groen glas, alsmede voor olieverf en bij het porseleinschilderen. Daar het onsmeltbaar en tegen het vuur bestand is, kan het zoowel beneden als boven het glazuur gebragt worden. In het eerste geval vermengt men het met kwarts, in het tweede chroomzuur kwikzilver-oxydule met kobalt-hydroxyde.
Men verkrijgt chroombrons door eene sterke gloeijing van gelijke deelen keukenzout en rood chroomzuur kalium. In den handel heeft men verschillende soorten van chromium-oxyde, vooral eene fraaije smaragdgroene (vert émeraude, vert Pannetier), waarvan de bereiding wordt geheim gehouden. Chromium-oxyde is niet vergiftig.
