Bassompierre (François de), een François krijgs- én staatsman , was de telg van een adèllijk geslacht en werd geboren te Harouel in Lotharingen op den 12den April 1579. Nadat hij te Freiburg, Pont-a-Mousson en Ingolstad gestudeerd en eene reis door Italië volbragt had, werd de talentvolle jongeling op 2C-jarigen leeftijd geplaatst aan het Hof van Hendrik IV.
In 1600 woonde hij den veldtogt naar Savoye, in 1602 de belegering van Ostende bij, en diende in 1603 met onderscheiding in Hongarije. De Koning benoemde hem in 1610 tot lid van den Staatsraad en tot commandant van een regiment ruiters en van eene compagnie der lijfwacht. Na den dood des Konings zocht hij de gunst der Koningin te verwerven en werd benoemd tot generaal-majoor der Zwitsers. Later koos hij tegen de Koningin partij voor den jongen Koning en bezorgde dezen de zegepraal door het innemen van Pont-de-Cé.
Toen klom hij op tot maarschalk, maar door den invloed van Luines werd hij verwijderd van het Hof van Lodewijk XIII en als gezant naar Spanje, Zwitserland en Engeland gezonden. Hij was er op eene loffelijke wijze werkzaam, en keerde vervolgen snaar Frankrijk terug, waar hij bij de belegering van Rochelle en het vernielen van den bergpas van Susa nieuwe lauweren verwierf. Zijne behendige intrigues konden hem echter niet beveiligen tegen het gevaarlijk ongenoegen van den magtigen Richelieu. Bassompierre nam wel is waar zijne toevlugt tot den Koning, maar hij werd in de Bastille opgesloten (23 Februarij 1631), en eerst na den dood van den onverzoenlijken kardinaal (19 Januarij 1643) herkreeg hij zijne vrijheid. Eene beroerte maakte op den 12den October 1645 plotselijk een einde aan zijn leven.
Door zijne mannelijke schoonheid en dapperheid, door zijne geestigheid en hartstog- telijke loszinnigheid was Bassompierre de type van een Fransch edelman van die dagen. Hij leefde voor het genot van het oogenblik en was bij zijn dood zoozeer met schulden beladen, dat de opbrengst van zijne aanzienlijke goederen enkel diende om daarvan het 203te gedeelte te betalen. Bovenal was hij de lieveling der vrouwen en in geheimen echt verbonden met prinses Louisa Margaretha van Lotharingen-Guise, de weduwe van den prins van Conti. Droefheid over zijne opsluiting veroorzaakte den dood dier vorstin, en haar zoon overleed niet lang na het sterven van zijn vader. Een andere zoon van Bassompierre en Marie de Balsac overleed in 1776 als bisschop van Saintes. Bassompierre heeft “Memoires” nagelaten, die eene belangrijke bijdrage leveren tot de geschiedenis der jaren 1598 tot 1631.
