Baroccio (Federigo), ook wel Barocci en Barozzi genaamd, een beroemd historieschilder en graveur, werd geboren te Urbino in 1528. Hij was een leerling van Franco te Venetië, vervolgens van Titiaan, en in 1548 begaf hij zich naar Rome, om de meesterstukken van Rafaël te bewonderen.
Men zegt, dat gedurende een later verblijf aldaar zijne gezondheid verwoest is door een langzaam werkend vergif, dat de nijd van sommige kunstbroeders voor hem bereid had. Dit schaadde echter niet aan zijne werkzaamheid en hij overleed eerst in 1612.
Het oordeel over dezen kunstenaar is zeer verschillend. Volgens Lauri evenaart hij bijna Correggio, maar zijne teekening is minder breed en los, en zijne tinten zijn minder krachtig. Verwonderlijk is echter bij hem — volgens dien beoordeelaar — de zamensmelting der meest strijdige kleuren; geene muziek is zoo bekoorlijk voor het oor als een beeld van Baroccio voor het oog. Ook Göthe spreekt van de stukken van dien schilder met hoogen lof. Anderen — zooals Ramdohr — ontzeggen hem alle verdienste en beschuldigen hem van gemaaktheid en gebrek aan waarheid. Zijne belangrijkste doeken zijn: de afneming van het kruis in den Dom te Perugia, de heilige Michelina op Golgotha (in het Vatieaan), eene Heilige familie in het Muséum te Napels, eene kruisiging in den Dom te Genua, het Avondmaal in den Dom te Urbino en een aantal Madonna’s. Ook heeft hij fraaije gravures geleverd.
