Armagnacs is de naam der woeste soldaten, welke in dienst stonden van den graaf van Armagnac en met wier hulp in 1444 en 1445 den Armagnacoorlog ('Bellum Armeniacum) in het westen van Duitschland en in Zwitserland werd gevoerd. Frederik III, keizer van Duitschland, door de overwinningen der Zwitsers in de engte gebragt, vroeg aan Karei VII, koning van Frankrijk, eenige vaandels van die soldaten. De Koning, verheugd over de gelegenheid om die woestelingen te verwijderen, zond hem niet 5000 ruiters, zooals de aanvraag luidde, maar een leger van 50000 man en allen mogelijken bijstand. Nu ging het op de Zwitsers los. Bij St. Jacob aan de Birs,niet ver van Basel, streden 1600 mannen der Zwitsersche voorhoede gedurende 10 uren met de geweldige overmagt, die 6000 man verloor, terwijl de dappere Zwitsers, met uitzondering van 16, die door de vlugt ontkwamen, alle op het slagveld bleven.
Dit boezemde den Dauphin van Frankrijk, die aan het hoofd der hulptroepen stond, zooveel achting in, dat hij naar den Elzas terugtrok en weldra bij de Vrede van Ensisheim (28 October 1444) aan het Eedgenootschap zijne voortdurende vriendschap toezegde. Toen bleven de Armagnacs tot in het volgende jaar in Duitschland omzwerven om overal te plunderen en te rooven, totdat eindelijk de staten en steden zich vereenigden om het land van dat gespuis te zuiveren. Ook in Frankrijk verdween de naam van Armagnacs, daar Karel VII hen afdankte met uitzondering van 45 boogschutters en 15 ruiters.
