Ahlefeld (Charlotte Sophie Luise Wilhelmine von) geboren von Seebach, eene Duitsche schrijfster, aanschouwde het levenslicht te Stedten bij Weimar op den 6den December 1781. Zij was de dochter van een Hannoversch hoofdofficier en gaf reeds op 16jarigen leeftijd een roman in het licht. Een jaar later huwde zij met een Sleeswijk-Holsteinschen grondbezitter Johan Rudolf von Ahlefeld, en in 1799 verscheen haar tweede roman “Maria Muller”, die algemeenen bijval vond.
Haar huwelijk, met een drietal zonen gezegend, was niet gelukkig, en de beide echtgenooten verlieten elkander in 1807 zonder geregtelijke scheiding. Zij vestigde zich in Sleeswijk, waar zij van een gering jaargeld en van hare pen leefde en de beschermengel was van alle ongelukkigen, het sieraad van den gezelligen kring en de gunsteling van de Deensche vorstelijke familie. Zij schreef er eene reeks van romans, die zich door een rein en diep gevoel en door menschenkennis onderscheiden. Toen haar jongste zoon in 1821 het gymnasium te Weimar bezocht, keerde zij naar hare geboortestreek terug. Zij wijdde zich hier aan de opvoeding van een drietal ouderlooze knapen — eene taak, haar opgedragen door eene stervende vriendin. Later reisde zij in Zwitserland en Italië. Niet lang na den dood van haren echtgenoot, die haar een aanzienlijk vermogen achterliet, stierf zij te Teplitz op den 27sten Julij 1849.
