onmiddellijk

betekenis & definitie

onmiddellijk - Bijvoeglijk naamwoord
1. zonder uitstel
♢ Dit heeft een onmiddellijke verlaging van de temperatuur ten gevolge.
2. zonder omwegen
♢ Deze gang is een onmiddellijke uitgang naar de straat.

onmiddellijk - Bijwoord
1. zonder uitstel
♢ De injectie gaf onmiddellijk verbetering in de toestand van de patiënt.
2. zonder omwegen
♢ Deze weg geeft niet onmiddellijk toegang tot de binnenstad, maar gaat er met een bocht omheen.

Woordherkomst
Afgeleid van middellijk met het voorvoegsel on-