is het haar van schapen, geiten, kamelen, e.d., in het algemeen dus van dieren, welker haren ten gevolge van hun lengte, golving, fijnheid en elasticiteit geschikt zijn om gesponnen te worden. In beperkten zin wordt onder wol echter verstaan de haarvacht van schapen, die door den samenhang van de fijnkroezende haren, als één geheel — het z.g. vlies — van het lichaam geknipt of geschoren wordt.
Er zijn vele soorten wol, omdat er wel 120 schapenrassen bestaan en ieder ras weer een speciale wol levert, terwijl bovendien iedere soort nog weer in verschillende kwaliteiten wordt onderscheiden. Door wetenschappelijke teelt en kruising van rassen is niet alleen de wol verbeterd, maar daardoor is ook de hoeveelheid per schaap verkregen wol aanzienlijk toegenomen.
In den loop van de jaren 1900—’19 steeg b.v. de productie in Australië per schaap met bijna 35%. De beste wol is de Spaanse „merino-wol”; door kruising van dit ras met het Engelse Lincolnschaap ontstond het ,,Crossbred”schaap en dit type levert de wol voor de bekende „Engelse stoffen”.
Bij de reiniging van de ruwe, ongewassen wol in de wolwasserij worden als bijproducten wolvet (lanoline) en kalizouten verkregen. Hoe sterker de „kroezing” (d.i. het aantal golvingen per haar), zoveel te fijner de wolkwaliteit.
Deugdelijk wolhaar is sterk en elastisch: wollen goederen kreuken niet.Wol is een belangrijk artikel op de wereldmarkt; de wereldproductie bedraagt jaarlijks ongeveer 1300 millioen k.g. Onder de wolproducerende landen neemt Australië (met Nieuw-Zeeland) verreweg de belangrijkste plaats in; dit werelddeel bezit een kudde van ruim 110 millioen schapen, d.i. iets minder dan 1/5 deel van de op ± 600 millioen stuks geschatte wereldkudde. Toch neemt Australië meer dan deel van de wereldwolproductie voor haar rekening, hetgeen wel pleit voor de rentabiliteit van het daar geteelde type en het gevolgde bedrijfssysteem. Op Australië volgen Argentinië en Uruguay met tezamen 54 millioen en Zuid-Afrika met 31 millioen schapen. Van grote of aanmerkelijke betekenis zijn ook de Ver. Staten, Rusland, Engeland, Turkije, Brits-Indië en Frankrijk. Ons land bezit ± 450.000 schapen, die ongeveer 2 millioen k.g. „scheerwol” en
700.000 k.g. „blootwol” (wol van geslachte schapen, die minder goed is dan scheerwol) leveren. Onze inheemse wol is stug en grof en dient voor dekens, tapijten, grove sajet, enz.
