Dit woord is afgeleid van een paar Griekse woorden, die rechte mening of rechte zin betekenen. Het kwam het eerst in gebruik na de grote kerkvergaderingen in de 4de en 5de eeuw, waar de hoofdwaarheden van het Christelijk geloof, n.l. de Goddelijke Drieëenhcid en de Godheid van Christus, werden vastgesteld en omschreven.
Sindsdien werd het woord niet alleen toegepast op deze hoofdwaarheden, doch op de gehele officiële leer, welke door de kerk uit deze waarheden werd afgeleid. Iemand, die tenvolle de gehele kerkleer aanhing, was dus orthodox; de afwijkende leer heette ketterij.De Protestantse orthodoxen houden onwrikbaar vast aan wat h.i. de grondbegrippen zijn van het christelijk geloof.
Tegenwoordig wordt het woord orthodox wel eens een enkele maal gebruikt buiten godsdienstig verband; men bedoelt er dan mede diegenen, die op enig gebied zeer bepaald aan de grondbeginselen vasthouden en daarin niet de minste wijziging dulden.
