Volgens de oud-Griekse mythe woonden ergens in den Westelijken oceaan of — volgens andere schrijvers — in Libye, drie afgrijselijke vrouwelijke wezens, de Gorgonen of Phorciden. Ze heetten Stheno, Euryale en Medusa; de laatste was de enige sterfelijke en tevens de verschrikkelijkste.
De schrijver Aeschylus vertelt van de Gorgonen, dat het gevleugelde maagden waren, zwart van huid met koperen klauwen en vreselijk grote tanden en een gordel van levende slangen om het lijf. Medusa had tevens slangen op het hoofd, waar de anderen haar hadden.Reeds in oude mythen worden ze beschreven als monsters met ronde gezichten, uitgestoken tongen, grote varkenstanden en ontzettend grote, wijd opengesperde ogen.
Volgens de latere verhalen was Medusa beeldschoon, maar toch vreselijk om aan te zien met haar slangenharen, zó zelfs, dat ieder, die haar zag, van schrik versteende. De held Perseus wist haar te verslaan door haar met een spiegel in de hand te naderen, zodat hij haar dus niet rechtstreeks zag. Hij sloeg haar vlug het hoofd af en schonk het aan de godin Pallas Athene, die het op haar schild plaatste.
