Een bobslee is een grote slee, die een aanzienlijk gewicht heeft en plaats biedt aan vijf personen, waarvan één stuurman is en een ander remmer.
Vaak is deze bobslee nog zwaarder gemaakt met lood, om de snelheid te vergroten.
De „Davoser-bob” is wat kleiner en dient voor drie personen, ze is echter veel minder in gebruik dan de grote slee.
Jullie begrijpen nu wel, hoe dwaas het is, om de kleine sleetjes, die we in Holland gebruiken om van een helling af te glijden, bob-slee te noemen.
Het echte „bobben” is een gevaarlijke sport, die dan ook meestal door volwassen mensen wordt beoefend; vaak wordt om hoge bedragen gewed, welke „bob” zal winnen.
Een heel bekende „bobbaan” is die tussen de dorpjes Preda en Bergün, die aan den spoorweg van Thusis naar St. Moritz, in de nabijheid van den Albula-pas liggen. De straatweg tussen deze twee dorpjes is bobslee-baan en men „bobt” er met een goed vaartje nog altijd een minuut of twaalf over. De terugreis per trein duurt een uur.
Daar kun je zelfs een stuurman voor je „bob” huren, evenals elders een chauffeur.
St. Moritz zelf is één der middelpunten voor deze sport en het heeft dan ook een mooie baan, de „Cresta run”, waar men slechts tegen betaling op mag bobben.
Voor bob-baan kan men maar niet elke helling gebruiken, dat zou veel te gevaarlijk zijn. De sleeën krijgen zo’n ontzettende vaart, dat de banen op een bepaalde manier geconstrueerd moeten worden, de bochten met hoge, schuin oplopende sneeuwwallen, om te voorkomen, dat de sleeën uit de bocht zouden schieten en dat er ongelukken zouden gebeuren. Ondanks alle voorzorgen komen zulke ongelukken toch nog wel eens voor.
