Hoofdbestanddelen van biscuits zijn: tarwemeel, melk en suiker, waaraan eventueel vanille, cocos of datgene wordt toegevoegd, wat mede den vereisten smaak aan een bepaalde biscuit geeft.
Deze ingrediënten worden in grote mengbakken tot deeg gedraaid. Nadat dit is geschied, wordt het deeg uitgerold en op de z.g. cutting-machine gebracht, die den biscuitvorm uit het deeg „snijdt”. Het is dus nodig, dat voor elke biscuitsoort een andere „cutter” wordt ingehangen. — Wanneer de deegstukjes gevormd zijn, worden ze op platen den oven ingeschoven en daarin tot „biscuit” gebakken. Hierna worden ze afgekoeld en naar de pakkerij gebracht, waar vlugge handen ze in blikken pakken, welke gewogen en van een fleurig etiket voorzien worden.
Deze blikken biscuits zijn je natuurlijk in allerlei vorm en grootte bekend; altijd weer geven ze aan de winkel-etalages een vrolijken aanblik, die tot kopen noodt.
Zoals je het hier leest, lijkt de fabricatie van biscuits al heel eenvoudig, maar in de praktijk is het natuurlijk wel even anders. Niet alle soorten toch vragen dezelfde bewerking. Een „Maria”- of „Petit-Beurre”deeg b.v. ondergaat een andere behandeling dan dat van „Demi-Lune” of „Croquette”, etc., terwijl eierbiscuits als „Boudoir”, „Bonne Mère”, etc. weer van een geheel andere samenstelling zijn en dienovereenkomstig behandeld worden. — Hierop verder ingaan is natuurlijk niet mogelijk, daar we dan in „vakgeheimen” vervallen en dus op „verboden terrein” zouden komen.
