[v. Gr. Thoulè] in de klassieke oudheid het meest noordelijke punt van de toenmaals bekende wereld, nl. het legendarische gebied in het hoge Noorden dat door de Griekse zeevaarder Pytheas van Massalia (= Marseille) in ca. 330 v.
Chr. verkend is.Bij latere Romeinse schrijvers komt de term ultima Thule = het verst weggelegen Thule voor, waarmee de uiteinden der aarde bedoeld zijn, ook nu nog gebruikt voor 'afgelegen gebied'.
