Motacilla flavissima1 Blyth 1834. Nog maar kort als een aparte soort beschouwd; voordien als de ondersoort Engelse Gele Kwik(staart) van de Gele Kwikstaart ←.
Het ♂ van deze vogel heeft een bijna gele kruin waarin hij verschilt met de Gele Kwikstaart en de Noordse Kwikstaart (vandaar flavissima 'zeer geel'). Deze soort broedt in Engeland (vandaar de naam), maar ook in klein aantal langs de hollandse kust en op enkele Noordzee-eilanden in Duitsland [Wüst 1970]; D Englische Schafstelze). Fries Gielkopboumantsje; ouder Ingelsk Giel Boumantsje, Ingelske Wipstirt [De Vries 1928].ETYMOLOGIE Engels: <NEnghelsch [VK c.1618; landnaam ENGHEL-LAND] <mnl engelsch, ingelsch (landnaam Inghelant [Van Maerlant c.1266, Boek V vs.100]); oudengels Englisc (=linguaAnglica) [Hutterer 1999p.197].
De stam der Angelen kwam oorspr. uit Angeln (<Angulus bij Beda Venerabilis (674-735), een in het latijn schrijvende engelse kerkvader). De naam van dit landschap, dat in oostelijk Sleeswijk-Holstein ligt, zou ‘haakvormig gebied' of ‘gebogen kust' kunnen betekenen, of ook ‘nauwe kronkelende zeearm' (dan betrekking hebbend op de Schlei (>D Schleswig 'Sleeswijk') en/of de Flensburger Förde) [Berger 1993], ofwel het land is genoemd naar zijn bewoners en deze zouden in feite 'speermannen' kunnen heten [Erdmann 1890 in NEW sub engels ].
1 In oudere literatuur werden de namen Motacilla flava rayi (Bp.), E Ray’s Wagtail en F Bergeronnette de Ray gebruikt [bijv. in De Vries 1928; Ogilvie-Grant 1905; Menegaux 1939]. Hierin is de engelse natuuronderzoeker John Ray (1627-1705) geëerd.
