Hoewel men op het eerste gezicht zou denken te maken te hebben met een verwensing, is krijg de hollanditis!, dat in de jaren tachtig op allerlei spandoeken in demonstraties verscheen, dat in de verste verte niet. Natuurlijk voedt het achtervoegsel -itis, dat ‘ontsteking van...’ betekent, de gedachte aan een ziekteverwensing.
Toch is hollanditis het tegenovergestelde. Het is voor een Nederlander een geuzennaam.
Voor een verklaring daarvan volg ik in het kielzog van Herman Vuijsje en los van der Lans (1999: 41): “In 1981, toen in Nederland breed verzet bestond tegen de plaatsing van NAvo-kruisraketten, lanceerde de Britse historicus Walter Laqueur het begrip ‘Hollanditis’. De symptomen van deze Dutch disease waren een naief verlangen om buiten de wereldproblemen te blijven en een afkeer om geld uit te geven aan defensie.” Een dergelijke ziekte kan nauwelijks aanspraak maken op die naam als de term staat voor gerespecteerde eigenschappen.
En in verwensingen wensen wij elkaar wel wat anders toe dan vaderlandse deugden.
