Haliaëtus, geslacht van roofvogels, met 7 soorten en, behalve in ZuidAmerika, over de geheele aarde verbreid. Zij kunnen als een overgang van de echte arenden tot de gieren beschouwd worden De witstaartige Z., Haliaëtus albicilla, is een 90 centim. lange en in de vlucht ruim 2 M. breede vogel; snavel, washuid en de bloote plek om de oogen zijn geel, evenals de klauwen; kop, nek, hals en keel zijn bruin met lichte randen aan de afzonderlijke voeren; rug en onderbuik zijn gelijkmatig bruin, slagpennen donkerbruin met lichtere schachten, staart wit; de pooten zijn slechts aan het bovenste gedeelte van het loopbeen bevederd; in de vleugels is de vierde slagpen de langste; deze soort bewoont geheel Europa, Groenland, Noord-Azië, Klein-Azië en Syrië, en houdt zich op aan de zeekusten en aan de oevers van meren en rivieren.
De Z. voedt zich met visch, die hij met groote behendigheid vangt, ook maakt hij wel jacht op watervogels. Hij nestelt op rotsen, zelden op boomen. Het wijfje legt twee, soms drie witte of bruin-gespikkelde eieren. De Z. is in gevangenschap zeer goed in het leven te houden. In ons land komt hij slechts gedurende het koude jaargetijde, meest langs het zeestrand voor.
