Thomas erpenius

betekenis & definitie

eigenlijk van Erpe, nederl. oriëntalist, geb. 11 Sept. 1581 te Gorinchem, studeerde te Leiden, promoveerde in 1608 tot doctor in de wijsbegeerte, bezocht Engeland, Frankrijk, Italië en Duitschland, werd in 1612 hoogleeraar in de oostersche talen aan de hoogeschool te Leiden, kreeg in 1619 ook de nieuw opgerichte tweede professuur in hét hebreeuwsch en werd kort daarop bovendien tolk der Staten-Generaal voor de oostersche talen; hij richtte een drukkerij op met hebr., arab., Syrische, ethiopische en turksche lettertypen, die na zijn dood aan de Elzeviers kwam ; hij overleed 13 November 1621. Zijn hoofdwerken zijn: Annotationes in Lexicon Arabicum Francisci Rnphelengi (1613), Grammatica Arabica (1613), Proverbiorum Arabicorum Centuriae II (1623), Lokmanni fabulae etc. (161i>), Grammatica Ebraea generalis (1621), Georgii Elmadni historia Saracenica a Mahomete Pseiido-propJieta etc. (1625). Psalmi Davidis Syriace citm versione Latina (1625), Praecepta de lingita Graecorum communi (1661).