glooiing, een zekere helling, welke elke massa, om de haar gegeven vormen onveranderlijk te bewaren, hebben moet aan elke zijde, waar zij niet door vaste lichamen ondersteund wordt; deze helling verschilt naar gelang van de verschillende massa’s. Het woord talud wordt. gewoonlijk gebezigd bij de vestingwerken, waarbij men zich echter ook dikwijls van het woord doceering bedient; van glooiing spreekt men meestal bij het dijkwezen, en vooral, wanneer de doceeringen bekleed zijn.
Onder den naam van „natuurlijk talud” verstaat men de helling, welke onderscheidene los op elkander gevallen massa’s aannemen.
