(lat., verkleinwoord van taberna, tent, hut), tent, welke op reis of in den oorlog werd gebruikt; tent, waarin de Israëlieten tijdens de omzwervingen in de woestijn en ook later in Kanaan de arke des verbonds bewaarden en waarin zij hun godsdienstige samenkomsten hielden. In de r.-k. kerk: rijk bewerkte kast op het altaar, waarin ’t H.
Sacrament wordt bewaard. De Methodisten noemen hun kerken T. In figuurlijken zin het mensehelijk lichaam, waarin de ziel haar tijdelijke woonplaats heeft. Tabernakelen, ergens verblijf houden.
