duitsch godgeleerde, geb. te Lauban 1736, werd in 1708 te Leipzig hoogl., eerst in de wijsbegeerte, daarna in de grieksche en latijnsche letterkunde, eindelijk in de godgeleerdheid, en overl. er in 1792. Behalve zijn uitgaven van Isocrates, Xenophon, Plutarchus, Antonius, Longinus en Julius Caesar, verdienen van zijn geschriften inzonderheid vermelding: Epitome theologiae christ. (Leipz. 1789) en zijn LHssertationes theologicae et philologicae (2 dln., Halle 1787).
Na zijn dood werden door zijn leerlingen zijn Vorlesungen über die christl. Moral (2 dln., Leipz. 1794) en zijn dictaten over de Evangeliën van Lucas en Johannes, van de Hand. der Apostelen en over vele brieven der Apostelen uitgegeven.
