Fransch theoloog en geleerde ten tijde van het groote schisma; hij werd geb. te Compiègne 1350, en stierf te Avignon, tusschen 1420 en 25. In 1384 werd hij grootmeester van het college van Navarre, voorts in 1389 kanselier der universiteit te Parijs, en biechtvader van Karel VI.
Op zijn voorstel bewilligde paus Benedictus VIII in de algemeene viering van het feest der H. Drievuldigheid. In 1395 was hij bisschop van Puy, in 1398 van Cambrai; paus Jo hannes XXIII verhief hem tot kardinaal, in welke hoedanigheid hij een belangrijke rol speelde in het concilie van Constanz. Onder paus Martinus V was hij pauselijk legaat te Avignon. Zijn voorn, geschrift is: Image mundi. Ofschoon hij rusteloos, doch niet altijd even gelukkig, werkzaam was tot beëindiging van het schisma, mag zijn eeretitel: Aquila Franciae et aberrantium a veritate malleus indetessus (Adelaar van Frankrijk en onvermoeide hamer der van de waarheid afgedwaalden) als overdreven lof worden opgevat.
