(Parentalia; lat. dies parentales; eigenlijk alles wat ter eere van overleden ouders of verwanten geschiedt) de plechtigheden bij of na de teraardebestelling van verwanten. De P. bestonden bij de oude Grieken en Romeinen in een plechtige lijikstaatsie, in offers en libaties (plengoffers), in een redevoering (parentatie), die bij voorkeur een lofrede was, en in begrafenismaaltijden.
Dergelijke plechtigheden waren van oudsher ook bij joden en christenen gebruikelijk; bij de joden plachten de bloedverwanten der overledenen hun kleederen te scheuren, in zak en asch te gaan; de christenen verbonden met het aantrekken van een rouwgewaad en de plechtige begrafenis het zingen van liederen en psalmen; de parentatie had tot in de 4de eeuw bijna altijd alleen aan het graf, eerst later in de kerk plaats.
