Max nordau

betekenis & definitie

duitsch-hongaarsch schrijver, geb. 29 Juli 1849 te Pest, zoon van een joodsch geleerde, vestigde zich in 1878 in zijn geboorteplaats als arts, verhuisde 1880 naar Parijs; was 1868—72 aan de redactie der „Pester Lloyd”, later feuilletonist van de „Frankfurter .Zeitung” en van de „Vossische Zeitung”; gaf in het licht: Aus dem wahren Milliardenlande (Parijsche schetsen, 2 dln. 2de druk, Leipz. 1881), Paris unter den dritten Republik (4de dr. ald. 1890), Vom Kreml zur Alhambra (1889), Die konventionellen Lügen der Kulturmenschheit (ald. 1883, 18de dr. 1901), Paradoxe (7de dr. ald. 1901), Die Krankheit des Jahrhunderts (roman, 2 dln., 1889), Gefühlskomödie (roman, Bresl. 1891), Seelen-Analysen (Berl. 1892), Entartung (3de dr. 1896), Drohnenschlacht (roman, 1898), Zeitgenössische Franzosen (literatuurhistorische essays, 1901), en verscheidene tooneelstukken: Die neuen Journalisten (blijspel, met Ferd. Gross, 1880, Das Recht zu lieben (1893), Doktor Kohn (1898) enz.