de gelijkslachtige verandering van het consonantenstelsel eener taal, wier wet door Jacob Grimm ontdekt werd, die den naam K. (Lautverschiebung) het eerst toepaste op den overgang der indogermaansche stomme letters in germaansche medeklinkers, die door hetzelfde orgaan maar met verschillenden graad van heftigheid worden voortgebracht. Men onderscheidt hierbij twee verschillende verschuivingen: a. de eerste of germaansche, die waarschijnlijk omstreeks 500 v.
Chr. het consonantenstelsel van alle germaansche talen op belangrijke wijze veranderde; zij betrof alle consonanten behalve r, 1, m, n, j, w, s en gaf aan de germaansche talen een van dat harer indogermaansche zustertalen volkomen afwijkend karakter; bij deze germaansche K. onderscheidt men dan verder nog drie phasen. b. De tweede of hoogduitsche (oud-hoogduitsche) K., die een duizendtal jaren later plaats had en het tot dusver betrekkelijk enkelvoudig duitsche taalgebied splitste in een hoogduitsch en een nederduitsch gedeelte, waarbij men dan nog twee phasen kan onderscheiden.
