geb. 1536 te Keulen, werd in 1570 als predikant naar Deventer beroepen en trad aldaar op als de eerste hervormde prediker. Later stond hij te Groningen en te Leiden, en bij de inwijding der hoogeschool in 1575 hield hij ald. als hoogleeraar in de godgeleerdheid de eerste redevoering.
Zich gemengd hebbende in een twist tusschen de stedelijke regeering van Leiden en eenige predikanten over het kerkbestuur, koos hij de zijde van eerstgenoemde en weerde zich met zulk een hevigheid, dat hij op bevel der Staten zijn prediking moest staken. Toen hij daaraan geen gehoor gaf werden zijn schriften door de Middelburgsche synode veroordeeld als strijdende met de zuivere leer der kerk. Daar hij zich niet aan de synode te Middelburg wilde onderwerpen, werd hij door de kerkvergadering te Haarlem in 1582 afgezet en uit de gemeente gebannen. Na nog menig geschrift te zijner verdediging in het licht gegeven te hebben, overleed hij te Leiden in 1615. Zie H. C. Rogge, E. voorlooper van Arminius en de Remonstranten.
