(lat.) bedrieger. Met impostores docti worden geleerden aangeduid, die een of andere plaats valsch citeeren, werken opzettelijk vervalschen, verkeerd verklaren of onderschuiven en dergelijke.
Bekend is voorts een werk, De tribus impostoribus getiteld, uit de 16de eeuw, waarin Mozes, Jezus en Mohammed voor bedriegers worden uitgemaakt, het geloof aan een goddelijke openbaring verworpen en de bijbelsche verhalen van het Oude en Nieuwe Testament op één lijn gesteld met de heidensche godenleer. De idee, waarop dit boek gegrond is, zou volgens paus Gregorius IX het eerst zijn uitgesproken door keizer Frederik II, of minstens door iemand uit diens tijd of omgeving.
