1452—98, geb. te Ferrara, priester van de Dominicanerorde, bekend om zijn uitleggingen van het boek der Openbaring (Apocalypsis), welks profetieën hij in zijn tijd vervuld meende te zien. Te Florence verzamelde hij eenige jongelieden, die zich door hun regorisme en hun dweperij vele vijanden maakten.
In zijn apocalyptische uitleggingen, welke hij in die stad vanaf den preekstoel hield, begaf hij zich ook op politiek gebied en geeselde de staatkundige en kerkelijke misstanden zóó sterk, dat paus Alexander VI (zie ald.) hem in 1495 het prediken verbood. Toen hij in 1496 weer begon te prediken, deed de paus hem in den ban, waarop S. zich tot de christelijke vorsten wendde om met hunne hulp den Paus af te zetten. Eindelijk maakte de regeering van Florence een einde aan de onrust, door S. en de zijnen verwekt, en liet hem in 1498 met twee medebroeders gevangen nemen, folteren en ter dood brengen. S. was een man rein van zeden en ongetwijfeld in den beginne bezield met de beste bedoelingen. Door zijn onverstandigen ijver en zijn dweepzucht heeft hij echter aan de goede zaak, welke hij wilde bevorderen, meer nadeel toegebracht dan voordeel.
