ethyleenglycol, de eenvoudigste der bivalente alcoholen of glycolen; het is een bij 197° kokende vloeistof van de samenstelling CH2 OH — CH2 OH, die uit ethyleenbromid en kaliumcarbonaat gewonnen wordt. Het G. is kleurloos, eenigszins taaivloeibaar, heeft een zoeten smaak, en vermengt zich in elke verhouding met water; bij 0° heeft het een soortelijk gewicht van 1.125; het verbindt zich gemakkelijk met zuurstof; brengt men deze verbinding in aanraking met water en platinazwart, dan ontstaat glycolzuur, C2 H4 03; dezelfde verbinding ontstaat wanneer verdund salpeterzuur bij de gewone temperatuur op G. inwerkt; bij verwarming wordt onder die omstandigheden oxalzuur, C2 H2 04, gevormd; deze reacties komen overeen met de vorming van azijnzuur uit den gewonen alcohol; maar terwijl het univalente ethyl maar één een basisch zuur levert, geeft het bivalente G. een éénbasisch en een tweebasisch zuur.
Ook het aldehyde van oxalzuur, glyoxal, C2 H2 02, is bekend; het ontstaat uit G. door uittreding van 4 atomen waterstof. Natrium vervangt in G. gemakkelijk de waterstof van het hydroxyle, waardoor de verbindingen:OH ONa C2 H4 { ONa en C2 H4 } OH verkregen worden. Door inwerking van een alcoholjodide wordt daarin het natrium door een alcoholradicaal vervangen, b.v. diethylglycol, C2 H4 verbinding isomeer is met acetal.
Door verhitting van G. met zoutzuur wordt één hydroxyle door chloor vervangen, en verkrijgt men ethyleenchloorhydrine, welke verbinding ook ontstaat door onmiddellijke vereeniging van ethylene met onderchlorigzuur. Door deze stof met phosphorpentachloride te verwarmen verkrijgt men ethyleendichloride. Het G. gedraagt zich in vele opzichten dus evenals de ethylalcohol; het onderscheidt zich echter daarvan doordat het, als verbinding van een bivalent radicaal, twee chloriden, twee ethers enz. van hetzelfde zuur vormt; zoo kent men twee acetaten, n.l. glycolmonacetaat en glycoldiacetaat.
