Filippo buonarrotii

betekenis & definitie

Revolutionair, geb. 11 Nov. 1761 te Pisa, verwierf zich de gunst van hertog Leopold van Toscane, verloor deze echter toen hij een aanhanger van Rousseau werd en werd omstreeks het uitbreken der fransche revolutie als revolutionnaire beginselen toegedaan zijnde verbannen; hij ging naar Corsica, waar hij in een blad zijn beginselen openbaar begon te maken; in Mei 1793 kwam hij te Parijs, om namens de bevolking van het eiland San Pietro inlijving hiervan bij de fransche republiek voor te stellen; in dit verzoek werd bewilligd en B. zelf werd bij een decreet der nationale conventie fransch burger; de val van Robespierre bracht hem in de gevangenis, echter werd hij spoedig weer op vrije voeten gesteld; door de oprichting van het Pantheon-genootschap, welks president hij werd, begon hij nu voor de constitutie van 1793 te conspireeren; toen het Directoire genoemd genootschap ophief, sloot hij zich bij Babeuf aan en werd bij de ontdekking van diens plannen tot deportatie veroordeeld; hij werd echter voorloopig te Cherbourg gevangen gehouden en in 1800 in een kleine stad in het oosten van Frankrijk geïnterneerd; in 1806 kreeg hij van Napoléon vergunning zich te Grenoble te vestigen; hier werd hij echter reeds spoedig weer in nieuwe samenzweringen gewikkeld, en vluchtte na het mislukken van het complot-Malet in 1812 naar Genève, vanwaar hij in 1815 langs diplomatieken weg verdreven werd; hij ging nu naar Brussel, schreef hier zijn Histoire de la conspiration pour l’égalité dite „de Babeuf ” (Brussel 1828), ging na de revolutie van 1830 naar Parijs terug, naam den naam Rómond aan. vestigde zich als muziek-onderwijzer, trad in April 1835 voor de April-beklaagden op, en overl. 17 Sept. 1887.