(gr. apagogê). In de redeneerkunst: de bewijsvoering, waarbij men niet rechtstreeks het aangevoerde bewijst, maar dat zoekt te doen door de ongerijmdheid van het tegenovergestelde, of van de tegenwerpingen, in het licht te stellen—deductio ad absurdum.
Apagogisch bewijs: het bewijs dat men put uit de ongerijmdheid van het tegendeel.
