Sjihäb al-din al-Hamawi, de laatste der groote aardrijkskundigen der Arabieren, 1178 of 1179 uit grieksche ouders geb., ondernam groote reizen, die hem tot in het gebied van de Oxus voerden; de komst der Mongolen (1220) dwong hem zijn onderzoekingstochten te staken. Hij had intusschen reeds het geheele aziatische gebied van den Islam doorkruist en gedurende een driejarig verblijf te Merw de bibliotheken aldaar doorzocht.
De opgezamelde gegevens werkte hij te Mosoel en Haleb uit (1223—27), waarin hij werd bijgestaan door den historikus en staatsman Ibn al-Kifti. J. stierf in 1229 nabij Haleb (Aleppo). F. Wüstenfeld heeft zijn hoofdwerken uitgegeven, n.l. het groote aardrijkskundig woordenboek Mu’dscham atbulddn (6 dln., Leipz. 1866—73) en het werk Al-Muschtarik, een woordenboek der geographische homoniemen (Göttingen 1846). Ethé heeft in 1889 te Oxford nog een biographischliterairhistorisch werk van zijn hand ontdekt, getiteld: Mu’dscham al-udaba. Zie Heer, Die histor. und geogr. Quellen in J.’s geographischem Wörterbuch (Straatsb. 1900).
