WREVELIG, bn. bw. (-er, -st), misnoegd, knorrig : wrevelig zag hij op, keek hij rond;
— kijfachtig : wrevelig van aard zijn, onverdraagzaam;
— verbitterd, koppig : dat maakte hem wrevelig;
— kwaadaardig. WREVELIGHEID, v. wrevel.
Gepubliceerd op 06-12-2018
betekenis & definitie
WREVELIG, bn. bw. (-er, -st), misnoegd, knorrig : wrevelig zag hij op, keek hij rond;
— kijfachtig : wrevelig van aard zijn, onverdraagzaam;
— verbitterd, koppig : dat maakte hem wrevelig;
— kwaadaardig. WREVELIGHEID, v. wrevel.
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: