SONATE - v. (-s, -n), (muz.) oorspr. een voor instrumenten geschreven muziekstuk, in tegenoverstelling met zangmuziek;
— thans een muziekstuk, voor één instrument, vroeger meestal voor de viool, later voor het klavier en tegenwoordig voor de piano alleen of met accompagnement van enkele andere instrumenten, waarin eenige afdeelingen met verschillend tempo ééne hoofdgedachte uitwerken : eene sonate van Mozart, van Beethoven.