Poepen (2)

betekenis & definitie

Poepen (2) - Poepen (poepte, heeft gepoept), winden, veesten laten;

— zijn gevoeg doen : in zijne broek poepen, (fig.) in de benauwdheid, in angst zitten ;
— (gemeenz.) dat meisje moet poepen, zij moet in de kraam, zij moet bevallen.