(ontheiligde, heeft ontheiligd), de heiligheid van iets schenden: gij zult de naam van uw God niet ontheiligen; de sabbat ontheiligen. ONTHEILIGER, m. (-s), die ontheiligt. ONTHEILIGING, v. (-en), het ontheiligen, schennis gepleegd aan iets heiligs.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
