(ontgold, heeft ontgolden), (w. g.) iets boeten dat men zelf misdreven heeft: uw onbescheid zult u in besloten kamp ontgelden;
— iets boeten dat een ander heeft misdaan: hij heeft het kwaad, dat ik heb gedaan, moeten ontgelden;
— het moeten ontgelden, er voor moeten boeten, er voor moeten lijden, inz. in toepassing op hem, die onschuldig moet lijden door knorrigheid, gemelijkheid: hij is dikwijls knorrig en dan moet zijn vrouw het ontgelden.