HOOVAARDIG, bn. bw. (-er, -st), trotsch, hoogmoedig: wees maar niet hoovaardig op wat gij gedaan hebt;
— hij is zoo hoovaardig dat hij stinkt. uitermate hoovaardig. HOOVAARDIGHEID, v. hoovaardij. HOOVAARDIGLIJK, bw. op hoogmoedige wijze.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
