GRAMMOPHOON, v. (-s), spreekmachine, toestel tot het opnemen en later weer voortbrengen van de menschelijke stem en andere geluiden (in 1887 door den Duitscher Emil Berliner uitgevonden);
—FABRIEK, v. (-en);
—GELUID, o. (-en);
—HOORN, m. (-en), hoorn aan eene grammophoon om het weergegeven geluid te versterken;
—NAALD, v. (-en), stalen naald die de verdiepingen in eene grammophoonplaat volgt en zoodoende het geluidvlies in trilling brengt, waardoor het geluid weergegeven wordt;
—OPNAME, v. (-n);
—ORKEST, o. (-en);
—PLAAT, v. (...platen), ebonieten plaat waarin het geluid als het ware vastgelegd is;
—WINKEL, m. (-s).