GESTELTENIS, v. (-sen), (Zuidn), de wijze waarop iets geplaatst is, plaatsing: de gesteltenis der starren voorspelt weinig goeds;
— (Zuidn.) de plaats die iem. in de maatschappij inneemt, zijne positie hij leeft daar eene schoone gesteltenis;
— trouwen voor de gesteltenis, een huwelijk sluiten om maatschappelijk vooruit te gaan:
— toestand waarin iem. of iets verkeert, gesteldheid hij onderzocht vluchtig zijne gesteltenis en bevond dat het hart van den drenkeling nog klopte; 's lands gesteltenis; de gesteltenis van het weer.