(Fr.: peinture lubrifiante; Du.: Gleitlack; Eng.: lubricating lacquer), dispersie van vaste smeerstoffen, die na het drogen of uitharden een vasthechtende lak vormen met zeer goede smeereigenschappen, vooral toegepast in gevallen waar omstandigheden een hydrodynamische smering onmogelijk maken.
Waar bijv. minerale of synthetische smeermiddelen niet gebruikt worden kan men met glijlakken voor specifieke doeleinden een onderhoudvrije smering realiseren, o.a. bij lage en/of hoge temperaturen, in vacuüm, in agressieve media en onder invloed van straling.
Bij een glijlak wordt primair uitgegaan van een relatief dunne smeerfilm met een uitstekend smeervermogen, een lange levensduur, en secundair van een bescherming tegen corrosie. Een en ander is afhankelijk van de keuze van het type glijlak. De smerende componenten zoals molybdeendisulfide MoS2 moeten in voldoende mate aanwezig zijn, zodat zij in een voldoend grote hoeveelheid naar boven komen om hun smerende functie te kunnen vervullen. Het harsaandeel (bindmiddel) zorgt voor een goede verankering. De vaste smeerstoffen zijn echter niet geheel ingekapseld. Op een basis van hoogwaardige gemodificeerde kunstharsen als epoxyharsen, vinylbutyral en ook wel anorganische bindmiddelen is een reeks glijlakken samengesteld voor de meest uiteenlopende doeleinden bruikbaar. De laagdikte is afhankelijk van de voorbehandeling en van het type. Glijlakken worden toegepast o.a. in de autoindustrie en de ruimtevaart, alsmede voor ingewikkelde computeronderdelen, huishoudelijke apparaten en produkten van de fijnmechanische industrie.