raket waarbij de stuwkracht verkregen wordt als reactiekracht van het uitstoten van fotonen, en in principe een ‘ideale’ raket omdat de uitstroomsnelheid maximaal is, nl. gelijk aan de lichtsnelheid (3 × 108 m s−1).
Doordat alle elektromagnetische straling uit fotonen bestaat zijn vele vormen voor een fotonenraket mogelijk. Zo kan in principe een straalzender als fotonenraket gebruikt worden; het stuwkrachtniveau is echter zeer laag. Een hogere stuwkracht is mogelijk door gebruik te maken van een kernreactor. Deze moet dan zijn energie niet afgeven aan een koelvloeistof maar in de vorm van straling die met spiegels gericht wordt uitgezonden. Niet alle energie zal in de vorm van straling uitgezonden worden doordat ook deeltjes ontstaan die mee uitgestoten worden. Praktische uitvoeringen van een dergelijke raket bestaan nog niet; een betrouwbare en veilige regeling van een niet-gekoelde kernreactor is niet eenvoudig.
De ideale fotonenraket zou ontstaan als het zou gelukken materie in de vorm van fotonen gericht uit te stralen. De mogelijkheid voor de omzetting van materie in straling bestaat reeds lang als laboratoriumexperiment in de vorm van de elektron-positonreactie. Ook van enkele andere deeltjes zijn reeds de anti-deeltjes gemaakt. Toch zal het nog lang duren voor een praktische fotonenraket gemaakt kan worden met als stuwstoffen materie en antimaterie. Het vervaardigen en de opslag van de laatstgenoemde roept zeer grote problemen op, mede in verband met de veiligheid.