Uitgevonden door Benjamin Franklin (1752). Een ijzeren of stalen spitstoeloopende stang, met glimmende punt, geplaatst op hooge gebouwen en in geleidend verband staande met de aarde, teneinde de atmospherische electriciteit naar de aarde af te leiden en het gebouw te vrijwaren voor vernieling door het inslaan van den bliksem.
In het algemeen verstaat men in de electrotechniek onder „bliksemafleider” een toestel, dat in eene electrische geleiding wordt geschakeld teneinde gevaar te voorkomen, door den invloed van de electriciteit in den dampkring, of het ontregelen of onbruikbaar maken van fijne instrumenten door de atmospherische electriciteit te voorkomen.
