Triëst - Vroeger tot Oostenrijk, sedert den vrede van St.-Germain tot Italië behoorende stad, in 1914 246.000 inw.; gelegen aan de Golf van Triëst. Belangrijke spoorwegverbindingen, zoowel naar Oostenrijk (Weenen), als naar Hongarije (Boedapest) en N.-Italië (via Padua). Het was de hoofdhaven van Oostenrijk: de van nature weinig beschutte bocht is door een dam tot een goede kunstmatige haven gemaakt. Het Canale Grande (15 M. diep) dringt een eind de stad binnen.
Deze ligt prachtig tegen de hellingen van den Karst aangebouwd. Op de grens van oude en nieuwe stad ligt het Tergesteum, een groote handelsinrichting, waarin zich met glas overdekte straten bevinden, en waarin de beurs en de kantoren der Oostenrijksche Lloyd gevestigd zijn. De nieuwe stad is zeer regelmatig gebouwd, met elkander rechthoekig snijdende straten. — Van het oude Tergeste zijn nog eenige overblijfsels bewaard gebleven, n.l. een poort (de Arco Ricardo), een waterleiding en ruïnen van een amphitheater. Bij de kathedraal St.-Giusto, overblijfsels van een tempel. In 1910 woonden in T. 119.000 Italianen, 57.000 Slaven en 28.000 Duitschers. Vóór den oorlog bedroeg het scheepverkeer ± 5 millioen ton per jaar.
Geschiedenis. Een Romeinsche kolonie Tergeste is sedert de 2de eeuw v. C. vermeld. In de 6de eeuw onzer jaartelling werd Triëst bisschopsstad, wist zich sedert einde 13de eeuw van den bisschop onafhankelijk te maken, maar de voortdurende strijd tegen het machtiger Venetië bewoog de stad in 1382 tot aansluiting bij Oostenrijk, welks haven zij tot aan den Wereldoorlog is geweest (met onderbreking van 1797-1805 en 1809-13, toen zij in Fransche handen was). Zij werd in 1719 tot vrijhaven verklaard (opgeheven 1891); haar groote bloei dateert echter uit de 19de eeuw, door het werk vooral van K. L. von Bruck, den stichter van den Oostenrijkschen Lloyd en de opening van het Suez-kanaal. Sedert 1818 behoorde zij tot het Duitsche Bondsgebied en werd in 1867 met omgeving een afzonderlijk kroonland. Vaak was daarna de stad tooneel van ongeregeldheden: bewegingen door irredentisten, van Italië uit geleid, zooals een aanslag in 1882 en twisten tusschen Italianen en Slowenen. In de eerste plaats het oogmerk der Italiaansche veroveringszucht in den Wereldoorlog was tegen T. de hoofdopmarsch gericht, die evenwel niet slaagde. Eerst de instorting der Oostenr.-Hong. monarchie leverde T. als buit aan Italië.
