Sargon

betekenis & definitie

Sargon - (Babylonisch: sjarroe kên „de koning is legitiem”), naam van een paar zeer beroemde koningen van Babylonië en van Assyrië. — 1) S. I (2650 v. C.) van Akkad was de machtige stichter van het eerste Semiet. „wereldrijk”, dat zijn diepgaanden invloed over geheel West-Azië deed gelden. — 2) S. II (722-705), een der grootste koningen van Assyrië, stichter van een nieuwe dynastie, die tot den val van Ninive (606) heerschte. Hij is wel de veroveraar van Samaria, in 722 (zie SALMANASSER); zijn tocht tegen Asdod (711) wordt genoemd in Jes. 20, 1. S. steunde bij zijn binnenlandsche politiek vooral op de vriendschap van Babel (zie SANHERIB) en kon daardoor bij zijn oorlogen over de volle kracht van het Assyr. leger beschikken; dit leger was echter geen volksleger meer, maar bestond uit huurtroepen. Dit laatste feit, èn de omstandigheid, dat de boerenstand opgeofferd werd aan het grootgrondbezit, bereidden den val van Assyrië voor — niettegenstaande S.’s schitterende regeering; zie TIGLAT-PILESER IV. Beroemd zijn S.’s reliefs uit Khorsâbâd.