Sangi- en talaud-comité - (Sangir- en Talauer-). Nadat de O.-I. Compagnie de Portugeezen op die eilanden had verdrongen, werden ze geestelijk verwaarloosd. Ds. O. G. Heldring pleitte in 1855 er voor bij de regeering.
Eerst kwamen er zendeling-werklieden: Steller, Kelling en Schröder. Andere gezondenen bleken niet voor de taak berekend. Toen er weer nieuwe noodig waren, wist het Java-comité tot samenwerking met andere corporaties te komen, wat leidde tot de oprichting van een zelfstandig S.-T.-C., samen met de Utrechtsche Zendingsvereeniging en de Ned. Zendingsvereeniging (1887). De voorgeschiedenis bracht mede, dat de zendelingen noch eigenlijk dit ambt noch dat van hulppredikers bekleedden.
Onderhandelingen met de regeering leidden er in 1904 toe, dat de geheele verzorging door het rijk aan de vereeniging tegen subsidie werd toevertrouwd, die dienaren des woords moest aanstellen. De naam is thans: Comité tot voorziening in de godsdienstige behoeften van de gevestigde inlandsche Protestantsche Christengemeenten op de S.- en T.-eiln. Het behoort tot de vier samenwerkende corporaties. Er zijn 10 posten; op Groot-Sangi is een kweekschool. Het gaf uit: Mededeelingen van het S.- en T.-C., J. J. P. Valeton, Lichtstralen, 13 (1907).
